SPRAAKVERMAAK 110: POLITIEK, TELEVISIE, BOLLE BUIKEN, WATER EN LANDSCHAP

13-03-2025

Klokslag half drie horen we de begintune van de 110^de aflevering van Spraakvermaak. Henk van Ingen constateert dat de zaal, ondanks het schitterende weer, zoals gewoonlijk weer zeer goed gevuld is.

Als eerste gast zien we een oude bekende, Arjan van Drunen, PvdA-wethouder te Breda met in zijn portefeuille te veel om op te noemen. Wij kenden hem natuurlijk al als co-gastheer van Spraakvermaak maar ook omdat hij geboren is in onze gemeente en hij is de jongste wethouder ooit in Breda.

Bij het Bredaas besluit asielzoekers te huisvesten in de wijk Heusdenhout verscheen zijn portret op vele lantarenpalen om uit te drukken dat een aantal wijkbewoners daar een probleem mee hadden. Dat is de nare kant van een openbaar ambt: jou kan iedere onwelgevallige maatregel aangerekend worden. De huidige beeldvormingsoorlog via de sociale media versterkt dat nog. Arjan is dan ook niet gelukkig met het huidige asielbeleid. Het is meer symptoombestrijding dan beleid. Pak toch eens de oorzaken aan en bezuinig daarom vooral niet op ontwikkelingssamenwerking!

Een van zijn trots makende activiteiten betrof het vandalisme met Nieuwjaar in de naburige wijk Hoge Vucht: met zijn sociologische kennis heeft hij samen met anderen belangrijke verbeteringen weten te bewerkstelligen. Trots opende hij vorige week de nieuwe bieb in de voormalige RK kerk in die wijk. Zijn plannen voor de aanpak van het centrum van Breda weet hij helder en klaar uit te leggen. Minder auto’s toelaten betekent meer woningen en meer groen. Voorlopig ambieert hij nog geen nieuwe functie.

Het muzikale intermezzo wordt verzorgd door BoZ, musici uit Breda en inderdaad: Bergen op Zoom.

Hierna is Daphne Lammers aan de beurt. Zij presenteert al tientallen jaren nieuwsuitzendingen voor omroep RTL. Ze is een journalist in hart en nieren: als 11-jarige rapporteerde ze voor de buurt al een auto-ongeluk.

Volgens Daphne is het beroep in die jaren wel aan veranderingen onderhevig geweest. Computers met internet en tekstverwerking deden hun intrede en sinds covid, Trump en Poetin behoort ook de komkommertijd tot het verleden.

Daphne vindt de rol van de vrije pers onverminderd belangrijk en essentieel voor de democratie, maar de vijandigheid van sommige politici maken het werk zwaarder. Feiten worden besmeurd met de term “fake news” , sociale media worden gezien als alternatief voor echte informatie en waarheidsvinding is een overbodige luxe en belemmerend voor de vrijheid van meningsuiting. Journalisten zijn er voor de burger, zij stellen misstanden aan de kaak, controleren het beleid en filteren de nieuwsfeiten. De lezers/kijkers kunnen vermoeid raken van de confrontatie met alle problemen van de hele wereld. Ook daarin is de journalist een wegwijzer.

Daphne maakt plaats voor zes andere dames: drie vrouwen in verwachting van een dochter. Anouk Koreman bevraagt Lieke van Ommen en Kaylee Hendrickx over het krijgen van een kind. Het eindigt met een jaloersmakend cadeautje: een slabbetje met het logo van Spraakvermaak. Daar kan goed op gespouwd worden!

Joop van de Zanden was tot zijn pensionering jarenlang hoofd van basisschool de Zonzeel. Zijn column begint met een lofzang op het kind: van nature leergierig, eerlijk en spontaan. Sommige worden helaas beperkt door hun te voorzichtige ouders. Geef kinderen ruimte. Geërgerd spreekt hij over een bijscholingscursus: “Omgaan met agressieve ouders”. Ongenoegen uit je in een gesprek, niet op een sociaal medium! Het vierde nummer van BoZ sloot daar goed op aan: “Nothing is good enough for you!”

Tijd voor onze laatste gast: Guïlio van Nuland. Als boerenzoon groeide hij op langs de slootkant en besloot zo al vroeg biologie te gaan studeren in Nijmegen. De Katholieke Universiteit Nijmegen was in de jaren 70 een vuurrood bolwerk en die linkse basis is nog steeds merkbaar in de activiteiten van Guilio. Toen het thatcherisme onder Lubbers ook in Nederland tot vergaande privatiseringen leidde bij onder andere de NS en de PTT, wist hij de waterleidingbedrijven daarbuiten te houden, met zijn maten: ” Angry Young Watermen”. Dat leidde in 2004 tot de eigendomswet: waterbedrijven mogen alleen in handen zijn van de overheid. Van Nuland zag het als zijn belangrijkste taak drinkwater betaalbaar te houden en beschikbaar. Dat wordt steeds lastiger: er is genoeg, mits we er verstandig mee omgaan. Zo moeten we de zegeningen van de ruilverkavelingen en kanaliseringen uit de jaren ’50 voor een groot deel weer ongedaan maken: water niet afvoeren maar opslaan.

Dat bracht hem naar een nieuwe job bij Brabants Landschap. Daarin strijdt Guilio tegen politici voor een sterkere natuur. Hij vraagt om maatregelen, waar juist politici de zaken voor zich uit schuiven. Dat zorgt ieder jaar voor grotere problemen en dus voor meer kosten. Brabants Landschap is wel actief, maar niet activistisch, het wenst de dialoog in stand te houden.