algemeen

SPRAAKVERMAAK 106: BEVLOGENHEID VAN EEN FOTOGRAAF, EEN WIELRENNER EN EEN BESTUURDER VAN EEN WONINGCOÖPERATIE

12-11-2024

Fotograaf Ramon Mangold beet het spits af door samen met presentator Henk van Ingen en gastpresentatrice Sjoukje Rietbroek aan de hand van een aantal van zijn prachtige foto’s zijn unieke stijl te bespreken. Sterk uiteenlopende onderwerpen komen aan de orde, zo zien we de 94-jarige Henk in actie tijdens de laatste uitzending door Olga Commandeur van Heel Nederland Thuis in Beweging. In schril contrast met een foto van de ongeregeldheden van NAC-NEC tijdens de finale van de promotie-degradatie in 2021. Henk was bij de wedstrijd geweest en vroeg of Ramon niet bang is. Dat bleek niet het geval hoewel hij liever aan de kant van de hooligans foto’s maakt, want “de Nederlandse politie schiet niet met scherp, maar de hooligans gooien wel met echte stenen”. Weer een geheel ander onderwerp was een foto van Paus Franciscus in Brussel, waarbij Ramon als enige van de fotografen erin slaagde om een foto te maken van de goede kant. Ramon volgt Paus Franciscus al vele jaren en de Paus heeft zelfs zijn huwelijk ingezegend, waarbij deze het niet kon laten om te melden dat er dan ook snel een baby moest komen.

Ramon wilde schilder worden, maar werd succesvol fotograaf. Hij wilde geen leraar worden, maar werd leraar fotografie. Wilde vervolgens geen directeur worden, maar is dat nu ook. En allemaal is het veel leuker dan gedacht. 

Over de opkomst van AI is hij positief als hulpmiddel en ziet het niet als bedreiging. Iedereen kan een foto maken, maar niet iedereen kan fotograferen.

Na deze interessante eerste spreker was het de tijd voor muziek, maar niet nadat Henk de muzikant had voorgesteld én geïnterviewd. Thorwald Jørgensen is inwoner van de gemeente Drimmelen, maar wereldberoemd als bespeler van de Theremin. Een instrument dat “bespeeld” wordt door met je handen tussen twee antennes te bewegen. Mede vanwege zijn connecties in de klassieke wereld organiseert hij inmiddels al voor het derde jaar Snaren op Swaluw. Thorwald start met een eigen compositie en weet het publiek muisstil te krijgen. Ongelofelijk om te zien hoe hij met zijn handen onzichtbare snaren te bewegen en daar dan prachtige muziek uit te krijgen. 

De tweede gast is Servais Knaven. Winnaar van een touretappe en natuurlijk van Parijs Roubaix (de hel van het noorden) in 2001. De grote favoriet was zijn kopman Johan Museeuw en in het eindspel was de tactiek dat Servais en Johan om de beurt zouden demarreren om de kopgroep kapot te krijgen. Steeds werden ze teruggehaald, totdat dat bij Servais niet meer gebeurde. Servais speelde voetbal tot zijn 14de, zwom wedstrijden tot zijn 18de, maar had uiteindelijk het meeste talent voor wielrennen. Op de vraag van Henk of het ascetische bestaan niet onmenselijk zwaar is, was het nuchtere antwoord, dat je in een groep komt met vrienden met een vergelijkbare levensstijl, die dus ook op tijd naar bed gaan, geen alcohol drinken en hard werken. 

Na een succesvolle wielercarrière volgt een nog succesvolle carrière als ploegleider, waarin hij onder meer meerdere keren de Tour de France wint. Toch beleeft hij zijn meest emotionele moment als ploegleider wanneer Dylan van Baarle in Parijs Roubaix als eerste over de streep komt. 

Het dopinggebruik uit die tijd komt natuurlijk aan de orde. Volgens Servais waren er wel geruchten, maar wist je het nooit zeker wie er aan mee deed. Hij is in ieder geval blij dat hij er nooit aan heeft toegegeven en met zijn nieuwe passie (samen met zijn vrouw Natascha den Ouden) begeleidt hij jonge door hen met veel plezier, hard werken en gezond bezig zijn naar een professionele ploeg te begeleiden. Momenteel heeft hij een Belgisch en een Grieks meisje met veel talent in zijn ploeg. Maar het gaat niet alleen om talent, maar ook om het hebben van een “goede kop”. Wat dat dan inhoudt vraagt Henk zich af. “Koele kikker zijn, af kunnen zien en toeslaan op het juiste moment.”

Tijd voor de quiz door Anouk Coreman met Svetlana van de Goorbergh en Maggie Verkerke, beide werkzaam in de zorg, wat goed uitkomt, want het thema was Zorg en Welzijn. Maggie geeft al bij de open vraag aan dat het antwoord B zal zijn als ze het niet weet. Had ze dat maar gedaan, want even later was het B terwijl ze C gokte. Toch won Svetlana nét van Maggie.

Na opnieuw een prachtig klassiek muziekstuk van Thorwald Jørgensen kregen we een kolom van Sahar Jakish, die als Afghaanse vrouw getriggerd was door een opmerking van een Engelse dame toen ze zei dat ze Afghaans was. Aan de hand van drie sterke Afghaanse vrouwen gaf ze aan dat deze zeker niet per se zielig zijn, maar de internationale hulp slaat soms helemaal de plank mis. Subsidie van NGO’s voor safehavens voor Afghaanse meisjes betekende veelal werken in de prostitutie. Opleiding van Afghaanse politieagenten (onder andere door Nederland) resulteerde in het verplicht sexuele handelingen verrichten op de werkvloer door vrouwelijke agenten. Maar binnenshuis hebben de Afghaanse vrouwen “de broek aan”. En dan ineens vertrekken in augustus 2021 alle buitenlandse troepen en keren de Taliban terug, die sindsdien vrouwenrechten gebruiken als wapen om druk uit te oefenen op de internationale gemeenschap.

Ondertussen is de bitterbal geserveerd aan het publiek. Ditmaal was de bitterbal gesponsord door Peter van Bragt van Graaumans Aannemingsbedrijf in Bavel. 

De laatste spreker die bij Henk en Sjoukje in de stoel gaat zitten is Tonny van de Ven, bestuursvoorzitter van Alwel. Tonny wilde vroeger natuurlijk juffrouw worden, maar kwam via een economische studie bij een woningbouwcoöperatie terecht en is daar nooit meer weggegaan. Inmiddels is ze verantwoordelijk voor ruim 25.000 huurwoningen. Het mooie aan haar baan is dat er een keiharde financiële kant aan zit, een technische (beheer-) kant, een verduurzamingskant en last but not least een hele belangrijke menselijke kant. Hoewel ze veel op kantoor aanwezig is, beleeft zij haar mooiste momenten bij bezoeken in wijken waarbij zij er dan toch mede voor gezorgd heeft dat mensen een mooi huis boven hun hoofd hebben. 

Problemen zijn er zeker ook. Hoewel ze niet overdreven moeten worden is er wel een stijging van zwaardere criminaliteit die ze inmiddels met een team van 5 man en met goede samenwerking met gemeente en politie te lijf moet gaan. 

Fijntjes weet ze te ontzenuwen dat alle beschikbare woningen naar statushouders gaat. Naar bijzondere groepen gaat 30%, maar daar vallen ook gescheiden ouders en mensen die uit beschermd wonen komen onder. Slechts 8 tot 10% gaat naar statushouders. Een recent ingezonden brief door Tonny zette Henk aan om daar  nog even over door te vragen. Tonny gaf aan dat zij en heel veel anderen heerlijk een dak boven hun hoofd hebben en onvoldoende beseffen dat er velen zijn die dat niet hebben. Ongehoord vindt zij het dat mensen naar de rechter gaan puur omdat het wat drukker wordt in de wijk of omdat er een deeltje van hun uitzicht wordt weggenomen. Bovendien kennen de mensen die al een dak boven hun hoofd hebben de procedures en weten zij zich te verenigen, terwijl de “dakloze” dat in veel gevallen niet in zijn of haar mars heeft.

Henk probeert nog even zijn zoon (die 450ste werd van de 3.500 kandidaten voor een woning) onder de aandacht te brengen, maar Tonny laat zien onkreukbaar te zijn.

TA (zonder Judo) keek weer humoristisch terug op de uitzending, waarna het publiek vrolijker en wijzer huiswaarts ging.

We kijken weer uit naar de volgende aflevering op 8 december aanstaande. 

Foto’s René Schotanus

Fotoalbum