Misdaad, muziek en media bij 94e Spraakvermaak

14-11-2022

In deze 94e aflevering van Spraakvermaak stonden muziek en journalistiek centraal. Presentator Dik van Beest werd geheel in thema bijgestaan door “vriend van de show” Henk van Ingen: freelance journalist voor onder meer het ANP, Omroep Brabant en BN DeStem.

Het kunstwerk van de maand kwam dit keer van Arjan Joosen uit Wagenberg. Van hout maakt hij de meest prachtige schalen, vazen, snijplanken en onderzetters. “Het eindproduct zie ik pas als het geolied wordt, dan krijg je echt een kunstwerk”, aldus de man achter Custom Bowls.

Merkwaardig

Vervolgens kregen we door het gesprek met Saskia Belleman een kijkje hoe het eraan toegaat in de rechtszaal. Bekend als de twitterende rechtbankjournalist van De Telegraaf volgde ze de meest uiteenlopende zaken: van Jos B. (Nicky Verstappen) tot aan Ridouan Taghi. Geen zaak is hetzelfde en dat is wat het werk zo boeiend maakt. “Je ziet de meest merkwaardige verhalen. De werkelijkheid is vaak nog gekker dan je het kunt verzinnen.”

Met het twitteren startte ze trouwens min of meer ’toevallig’, omdat ze bij de zaak van Geert Wilders over de film Fitna onderscheidend wilde zijn. Met name door de interactie die er is op het platform, bleek het een goede manier om lezers tijdens rechtszaken al op de hoogte te houden.

Over de zware misdaad is ze duidelijk: de greep die deze criminelen hebben is fors, maar is nog niet doorgedrongen in de bovenste regionen, denkt ze. Ook zelf voelt ze zich relatief veilig. Van persoonsbeveiliging zoals bij collega John van den Heuvel is bij haar geen sprake. “Ik hoop nooit in die situatie terecht te komen, dat is niet leuk meer.” Maar stoppen, zou ze niet zomaar doen. Want als jij stopt, stoppen de criminelen niet. Maar, écht zware criminelen komt ze overigens niet vaak tegen. “Vaak zijn het mensen bij wie iets in het leven hartstikke mis is gegaan: een opeenstapeling van pech. De een gooit met servies, de ander pakt een honkbalknuppel en slaat z’n vrouw dood.”

In de ring met Mirjam: Drimmelen-dorp

Frustraties, al zij het gelukkig een stuk minder extreem, zijn er ook in Drimmelen-dorp. Bij In de ring met Mirjam sloeg Drimmelenaar Kees Brouwers zijn woede over het woningtekort in zijn dorp eruit. Want er moet gebouwd worden, met name voor de jongeren. Geen frustratie bij Corine Polak van VVV in Drimmelen, want met al meer dan 4000 mensen aan de balie deze zomer, is het toeristenkantoor een groot succes. Ras-Drimmelenaar en bezige bij Louis van Suijlekom vertelde over het Drimmelen van vroeger: een tijd waarin een koe nog kon verdwalen en in de keuken van de pastorie terechtkwam. Maar ook het dorp van nu met meer ‘import’, heeft absoluut z’n charme. “Maar goed ook dat ze zijn gekomen; zo zit er nog elan in het dorp.”

Primeur voor De Gouden Leeuw

Vervolgens gingen Dik en Henk in gesprek met de Brabantse troubadour Gerard van Maasakkers. Hoewel, troubadour: “Dat is toch een middeleeuwse zanger die langs kastelen trekt. Ik heb mezelf nooit zo gezien”, verklaart Van Maasakkers zijn toegeschreven titel. Zijn liederen ontstaan op twee manieren: je hebt liedjes die niet tegen de houden zijn en eruit moeten én sommigen hebben wel een jaar nodig om te groeien. Maar een lied is pas écht af als er publiek bij is.

Succes was er overigens niet altijd. Lang zocht de muzikant naar wat er bij hem paste. En tijdens die zoektocht “is het ook weleens zo geweest dat er meer mensen op het podium dan in de zaal zaten”. Inmiddels is dat wel anders en heeft de naar eigen zeggen ‘luie’ muzikant de stijl gevonden die bij hem past. Of er een samenwerking met Wim Daniëls inzit, vraagt Dik van Beest zich af. Het zou wel leuk zijn, antwoordt Van Maasakkers daarop. Waarop hij op Dik’s verzoek een belofte maakt: “Als we het gaan doen, dan doen we de premiere in De Gouden Leeuw.”

Na het gesprek zet hij zijn nummer ‘Water en Lucht’ in. Dat hij toon heeft weten te zetten in het Brabantse is weer eens duidelijk: het publiek in de zaal zingt vol enthousiasme mee.

6000 fietsen

Dan is het tijd voor de Fietsenquiz met Stef van Zundert uit Terheijden en Piet van Dongen uit Made. Met de nodige strikvragen, blijft het lang spannend. Het antwoord op de allesbeslissende vraag over hoeveel fietsen er jaarlijks uit de Amsterdamse grachten gevist worden, moet de doorslag geven. Uiteindelijk mag Piet (met zijn voorzichtige gok van 501 fietsen; 1 fiets meer dan collega Stef) zich de winnaar noemen.

Slecht brood, goed verhaal

Door naar Frankrijk, waar onze columnist Theo van Duren met zijn anekdote over een avontuur bij de bakker ons leert dat hulpvaardigheid en een slechte inborst elkaar niet uitsluiten. Een actie die aan de ene kant wel en aan de andere kant niet door de bakker werd gewaardeerd. Waar dat aan lag, laten we in het midden. De zaal is overigens minder verdeeld: Van Duren weet met zijn hilarische column de lachers weer op de hand te krijgen.

Hierna genoten we van het tweede nummer gezongen door Gerard van Maasakkers: Liedje van Altijd.

Talkshowhost zonder ego

Het begrip talkhow is een welbekend fenomeen voor onze laatste gast. Fidan Ekiz, journalist en presentator bekend van onder andere De Vooravond en Op1, was dit keer niet de interviewer maar de geïnterviewde. Lof had ze voor ons format, waarin de tijd wordt genomen voor gasten. Op televisie is dat vaak wel anders en dat gebrek aan diepgang staat haar weleens tegen. “Het probleem met talkshows is dat het oppervlakkig en vluchtig is. Geestdodend, soms.”

Eigenlijk voelt ze zich meer thuis op de radio, of bij het maken van documentaires. Maar waarom zit ze er dan wél, vragen onze presentatoren zich af. “Ik word steeds gevraagd”, lacht ze. Voorwaarde is wel dat het op haar manier mag, hoewel dat bij een talkshow als Op1 met zoveel verschillende presentatoren nog weleens een uitdaging kan zijn, geeft ze toe. En dat is soms frusterend. Want wat haar betreft mogen er ook weleens andere gasten uitgenodigd worden dan die standaard in de rolodex staan. Net als de onderwerpen, die zouden soms ook wel wat gevarieerder mogen. Te horen aan het applaus in de zaal lijkt het publiek deze mening te delen.

Hard werken, maar ook haar Turkse achtergrond hebben haar gebracht waar ze nu is. “Ik ben tegen positieve discriminatie, maar het is wel een feit dat het ook meespeelt.” Haar achtergrond ziet ze als een verrijking: “Als iemand zegt: zij zit daar alleen maar als ‘excuus-Turk’, dan ben ik daar juist trots op. Ik sta daarvoor sterk genoeg in mijn schoenen, maar ik zit er óók omdat ik wat kan.”