algemeen

Gedenkwaardige 70ste Spraakvermaak met Anne Wil Blankers en Olof Suttorp

11-11-2018

TERHEIJDEN – De zeventigste Spraakvermaak is er een om in de boeken bij te schrijven als een gedenkwaardige. Voorzitter Olof Suttorp van het Amphia Ziekenhuis in Breda blikte vooruit naar de toekomst van de zorg en de grande dame van het toneel, Anne Wil Blankers, gaf een fraai inkijkje in haar al meer dan vijftig jaar durende carrière. En tussendoor werd er volop gelachen bij onder meer De Hort Op, de quiz en de column.

Spraakvermaak begon deze keer wat anders dan anders. Uit handen van Johan Halters van Rabobank Amerstreek kreeg Spraakvermaak-voorzitter Wim Smetsers een cheque met een bedrag van ruim 1500 euro uit het Stroomversnellingsfonds van de bank. Spraakvermaak gebruikt dat geld voor de aanschaf van een ‘switcher’, waardoor het beeld op de schermen synchroon loopt met wat op het podium te zien is.

Daarna nodigde presentator Dik van Beest gastpresentator Riebert Verheugen op het podium. Hij is ondernemer en sinds enkele maanden raadslid voor de partij Lijst Harry Bakker. Of de naam van een partij ophangen aan één persoon nu zo slim is, wilde Van Beest weten. “Dat maakt niet zo uit”, vond Verheugen. “Inmiddels is het gedachtegoed van de partij zo bekend, dat LHB het wel redt.” Het belangrijkste vond hij luisteren naar de burgers en daar goed beleid op afstemmen.

Hun eerste gast was Olof Suttorp, voorzitter van de Raad van Bestuur van het Amphia Ziekenhuis in Breda. Na al het nieuws rond de failliete ziekenhuizen in Amsterdam en Lelystad vroeg Van Beest of dat verwacht was en of dat het Amphia ook kan overkomen. “In de ziekenhuiswereld wisten we al langer dat het Slotervaart financieel zwak was. Maar dan nog komt zo’n faillissement onverwacht”, zei Suttorp. Van Beest vroeg daarop naar nieuws dat onderzoeksjournalisten van Follow the Money naar buiten brachten, dat bestuurders van het IJsselmeerziekenhuis in Duitsland medicijnen kochten, waarvan ze wisten dat die in Nederland niet vergoed werden. En dat die bestuurders bovendien belangen hebben bij die medicijnproducenten. Daarover hield de Amphiabestuurder zich op de vlakte. “We weten nog niet of dat waar is. Laten we het onderzoek daarnaar afwachten.”
Daarna ging het uiteraard over de nieuwbouw van het ziekenhuis in Breda.

Die kan er komen, zo vertelde Suttorp, doordat het ziekenhuis over voldoende eigen vermogen beschikt. Daarom wil een consortium van banken erin investeren. Bovendien blijkt uit een financiële stresstest van onderzoeksbureau BDO dat het Amphia bijzonder goed scoort als het gaat om de financiën.
Het nieuwe ziekenhuis is er een voor toekomst, zei Suttorp. “De zorg verandert. Vroeger werd je tien dagen opgenomen voor een operatie, nu ga je in voorkomende gevallen de volgende dag weer naar huis. Het wordt technischer en intensiever. Daarom willen we graag ook één ziekenhuis, zodat specialismen beter samen kunnen werken. Het wordt allemaal gestroomlijnder.”
Het is de bedoeling dat de vestiging aan de Langedijk in 2020 de deuren sluit. Voor de Oosterhoutse vestiging is dat zeker niet het geval, zo benadrukte Suttorp. Wel zal daar waarschijnlijk een deel van de grond verkocht worden. “Het terrein daar is groot, een nare windplek ook”, vond hij. “We willen dat graag herontwikkelen. Maar het blijft wel open, 25 procent van onze zorg gebeurt vanuit Oosterhout.”
Een kritiekpunt stipte Van Beest ook nog aan: in het nieuwe ziekenhuis zouden de afstanden erg lang zijn. Voor de medewerkers zijn straks golfkarretjes beschikbaar, wist Suttorp. “Een daarbij, bewegen is goed voor iedereen.”
In de Hort Op ging Mirjam Schrauwen naar Jazz-in-Abt. Ze sprak met musici en ook met de vrijwilligers van de (voormalige) kerk. De internationaal vermaarde pianist Rob van Bavel vertelde dat hij graag terug komt naar zijn geboortegrond. “Dit is toch fantastisch.” Mirjam zelf wilde het proberen met de ukelele, maar dat pakte niet helemaal goed uit.

Riebert Verheugen had daarna in Streekvermaak een gesprek met Bianca de Wijs, die onlangs in Made de dagopvang Made Bij Ons is begonnen. Het toverwoord is voor haar ‘kleinschalig’. Ze vangt er zes mensen op die ze collega’s noemt. “We zijn allemaal gelijk, we zijn allemaal creatief bezig. We maken van alles, schilderijen, kaarten en straks voor kerst ook allerlei artikelen. Het gaat erom dat mensen creatief bezig zijn. En we verkopen de artikelen in het winkeltje.” De Wijs heeft ruime ervaring in de zorg. “Maar ik zat soms meer achter de computer dan dat ik met mensen bezig was. Dat wil ik anders.” Ze nodigde iedereen uit voor decembercadeautjes eens naar Made te komen.

De quiz werd daarna gespeeld door de hondentrimsters Jolanda Kooijman en Belinda Konings. Jolanda lag lang voor maar Belinda bracht de eindstand op 2-2. De shoot-out moest uitkomst bieden. Hoeveel honden zijn er in Nederland? Ze zaten er allebei ver naast, maar Belinda zat er toch het dichtste bij en zij nam de beker mee naar haar salon.

Ernst Boel speelde in zijn column in op de datum: 11-11. Spelen we een rol of doen we dat alleen met carnaval? Wat is normaal? En is de manager op zijn werk de baas omdat hij dat thuis niet is? Hij kreeg de zaal een aantal keer flink aan het lachen.

De laatste gast van de middag was actrice Anne Wil Blankers. Ze staat al meer dan vijftig jaar op het toneel en vertelde vol vuur over haar vak. Maar ook over de moeilijke tijd die ze het laatste jaar achter de rug heeft. “Maar nu ben ik weer bezig. Ik heb een enorm leuk stuk, Driving Miss Daisy. Dat geeft me energie. En ik ga ook weer vier, vijf keer per week naar de sportschool.” Daarmee oogstte ze veel bewondering uit de zaal. “Maar ik kan toch niet na elke paar worden weer naar adem happen, je hebt wel wat conditie nodig”, legde ze uit.
Ze sprak over rollen die ze graag speelde: koningin Wilhelmina en Shirley Valentine. “Gek hè, bij allebei schreef de pers dat die rollen mij op het lijf geschreven waren. Zo totaal verschillend. Wilhelmina was in zichzelf gekeerd, eenzaam ook, denk ik. Shirley Valentine is een volkse Rotterdamse. Allebei op mijn lijf geschreven? Nee, ik kruip niet in de rol van een ander, het is eerder zo dat die ander in mij kruipt. Het lichaam en de stem zijn mijn instrumenten. Ik verdiep me in de gedachtewereld van die persoon.” Blijft zo’n rol dan niet hangen? “Nee, ik ga van het toneel af en dan is het klaar”, verklaarde ze. “Alhoewel, er zit nog wel iets van Shirley in mij.”
Met veel plezier kijkt de actrice ook terug op haar samenwerking met Paul de Leeuw in het stuk ‘Moeders en Zonen’ uit 2014. “‘Speel jij met Paul de Leeuw?’, vroegen mijn vriendinnen. Maar het is een enorm leuke man, het was een prachtig stuk en we hebben een fantastisch jaar gehad.”
Haar vriendinnen helpen haar ook met haar tekst, vertelde ze. “Vroeger zat zo’n tekst er binnen twee weken in. Nu duurt dat wat langer. Ze overhoren me. Ik speel dan niet, ik oefen puur de tekst. Tot die erin zit.”
Blankers vindt het nog steeds fijn om het toneel te staan. “Na afloop praat ik graag met het publiek. Dan is het fijn te horen dat mensen geïnspireerd zijn geworden, of geraakt of getroost zijn. Er zijn niet zo veel stukken voor vrouwen van mijn leeftijd, maar gelukkig nog genoeg.” Tot slot had ze ook nog een tip voor iedereen die wel eens naar een toneelstuk gaat: “Dan wil je gaan en merk je dat plotseling heel verkouden bent geworden. Neem de grootste zakdoek mee die je kunt vinden en als je moet hoesten, hoest dan in die zakdoek. Dat is niet alleen voor de acteurs prettiger, ook voor de mensen die om je heen zitten.”

Na afloop was er zoals altijd het actuele slotlied door Mix. Tussendoor en ook voorafgaand aan het programma was er muziek van de zussen Claudia en Leanda die de sfeer er goed in brachten.

De foto’s zijn zoals altijd weer van de hand van Tien Mureau

Fotoalbum

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•