algemeen, seizoen 10, spraakvermaak, verslag

09/10/2016: Enerverend begin van het tiende seizoen van Spraakvermaak

10-10-2016

TERHEIJDEN – Het tiende seizoen van Spraakvermaak is enerverend begonnen. Presentator Dik van Beest ontving voor een volle zaal van Ons Thuis in Terheijden onder anderen Mohammed Bouyaouzan,  Marga van Praag en Inez Weski. Bij Talent schoof Hille van der Kaa aan.

Traditiegetrouw werd het seizoen geopend door burgemeester Gert de Kok. Hij zei blij te zijn dat het programma weer begint.

 

Zoals altijd ontving Van Beest als eerste de gastpresentator, deze keer Marja Klein Obbink. De journalist van BN DeStem uit Made had onlangs een interview gehad met een vrouw die lijdt aan de ziekte van Huntington. Ze deed een oproep: “Huntington is een combinatie van Alzheimer, ALS én Parkinson. Onderzoekers denken binnen tien jaar een medicijn te kunnen vinden en daar is slechts vier miljoen euro voor nodig, een schijntje in de medische wetenschap. Steun de strijd tegen die gruwelijke ziekte.”

De toekomst van de krant ziet ze vooral digitaal, al zal de krant er altijd zijn voor duiding, was haar opmerking.

Bij hen op de bank schoof de Beeldgast aan, Mohammed Bouyaouzan. Deze Bredanaar werkt bij de GGz en is in zijn vrije tijd actief voor Amnesty International en de moskee in zijn woonplaats. Met hem ging het vooral over integratie, wat soms een wat hard gesprek opleverde. Vond Bouyaouzan ook niet dat de integratie totaal mislukt was? En waarom zijn vooral jongeren van Turkse of Marokkaanse afkomst zo oververtegenwoordigd in de misdaadcijfers? Bouyaouzan zei dat de integratie inderdaad niet goed lukt, maar gaf aan dat mensen de ruimte nemen die ze krijgen, dus ook de ruimte om zich af te zonderen. En dat het natuurlijk vervelend is dat Marokkaanse jongeren vaker crimineel zijn dan autochtone jongeren. “Maar geloof me, dat vindt de Marokkaanse gemeenschap ook. Er is schaamte, er wordt binnenskamers veel over gesproken. Maar ik ben geen uitzondering hoor, zoals ik zijn er zovelen.” Hij vertelde dat hij regelmatig rondleidingen houdt in de moskee, aan schoolklassen en aan andere groepen belangstellenden. “Dan proberen begrip te kweken door dingen uit te leggen. En ja, dan krijg ik bedankjes. Dus dat werkt wel.”

Mirjam Schrauwen heeft in het team van Spraakvermaak de plaats overgenomen van Anglina Schets. Mirjam gaat de hort op en ging deze keer naar de jachthaven van Drimmelen. Een boot is een schip, zo leerde ze de zaal. En mensen hebben het er in Drimmelen goed naar hun zin. Ze roemen de voorzieningen in de haven. De rubriek was luchtiger dan van haar voorgangster, wat toch een behoorlijke verandering was.

Oud-Journaaljournalist Marga van Praag begon met Van Beest een lesje journalistiek te geven: “Ik schrok van het eerste interview. Je moet open vragen stellen, niet je eigen mening erin stoppen.” Dat kwam haar op luid applaus van de zaal te staan. En daarmee was het ijs gebroken. Daarna vertelde over ze haar periode bij het Jeugdjournaal. “Ik vind het niet erg dat veel mensen me daar nog van kennen. Het was iets nieuws in die tijd. We wilden dingen uitleggen, zonder op de hurken te gaan zitten en kleutertaal te gebruiken. Dat is moeilijker dan iets in wollige termen te verpakken. Maar ik hou dan ook van kinderen. Ik heb Annie MG Schmidt geïnterviewd. Zij zei ‘vermoord nooit het kind in jezelf, blijf je verbazen en verwonderen’ en dat doe ik.”

Nog steeds kijkt ze het Journaal, hoewel niet meer altijd om acht uur. “Ik kijk dat soms later, wanneer het mij uitkomt. Wat dat betreft ga ik met mijn tijd mee. Ik kijk het nu, na mijn pensionering, wel meer als consument. Als journalist ben je toch vooral bezig met je vak. Ik denk nu vaak ‘wat verschrikkelijk allemaal’, maar het nieuws is nu niet erger dan toen.”

Wel is de stijl van het Journaal veranderd, vindt Van Praag. Dit mede door de invloed van de commerciëlen. “En dat loopje, tja. Sommigen kunnen het. Maar bij mensen die het niet kunnen leidt het af. Ik denk trouwens dat journalisten alleen maar nog beter in hun vak moeten worden. Want iedereen maakt tegenwoordig foto’s en filmpjes, maar het is wel de kunst dat goed te duiden.”

De quiz werd gespeeld door de belastinginspecteurs Ad de Jong en Piet Simons, beiden uit Wagenberg en beiden werkzaam bij de Belastingdienst in Breda. Er werd niet veel gescoord en door kortsluiting viel ook nog even het beeld uit. Voor de stand had dat geen gevolg, Piet Simons won de quiz.

De rubriek Talent werd deze keer alleen gepresenteerd door Arjen van Drunen, aangezien zijn maatje Tim Simons een week in de Verenigde Staten verblijft om de Amerikaanse presidentsverkiezingen van dichtbij mee te maken. Te gast was BN DeStem-hoofdredacteur Hille van der Kaa, die nu een jaar op die plek zit en toen met haar 36 jaar de jongste hoofdredacteur van een dagblad was. Of een papieren krant nog wel van deze tijd is, wilde Van Drunen weten. “De oplage is stabiel en dat is in krantenland al heel wat”, zei Van der Kaa. “Ik denk niet dat ons abonneebestand verder zal groeien. Wel zien we groei op digitaal gebied.” Van der Kaa heeft zich tijdens haar studie beziggehouden met robotjournalistiek. Ze denkt echter niet dat dat de journalisten van vlees en bloed zal vervangen. “Nee, je gebruikt robotjournalistiek als middel om het jezelf makkelijker te maken. Denk aan voetbaluitslagen. En dan kunnen journalisten zich bezig houden met andere dingen.” Die andere dingen zijn voor Van der Kaa vooral de regio: “We bieden onze lezers het nationale en internationale nieuws. Maar ons bestaansrecht is de regio. Ik krijg regelmatig de vraag of deze baan voor mij een opstapje is naar iets in de landelijke journalistiek, maar ik vind de regio veel interessanter.”

Zoals elke gast in de rubriek Talent had ook Van der Kaa een voorwerp meegebracht. “Ik verzamel Alice in Wonderland”, zei ze terwijl ze het boek ophield. “Maar toen bedacht ik dat ik dat hier achter moet laten, maar dit boek krijg je niet. Ik heb een beeldje van Alice meegenomen. Journalisten moeten zich altijd verwonderen en op zoek naar het beste verhaal.”

Behalve als seizoenopener fungeerde burgemeester Gert de Kok deze middag ook als columnist. Hij betoogde dat een burgemeester de boeman en de burgervader in één moet zijn. De boeman als er boetes uitgedeeld worden, de burgervader als hij bij een honderdjarige op bezoek gaat. En dat burgemeester zijn 24 uur per dag doorgaat, zelfs op vakantie in Kroatië. “En mijn kliko moet op tijd buiten en mijn achterlicht moet het altijd doen, anders word ik erop aangesproken.” Hij zei ook dat zijn ambtstermijn het komend voorjaar afloopt en dat de procedure voor voortzetting – want hij wil best nog een termijn – in gang is gezet. Dat leverde hem een flink applaus uit de zaal op.

De laatste gast van de middag was strafrechtadvocaat Inez Weski. Zij schreef twee jaar geleden ‘Jacht op het recht’.Een aanklacht tegen de rechtstaat, vond Van Beest. Daar kon Weski zich wel in vinden. “We leven in een rechtstaat en die moet burgers beschermen. Maar die rechtstaat wordt steeds meer uitgekleed. Er is bijvoorbeeld een bepaalde tijd waarbinnen een zaak behandeld moet worden, maar die wordt steeds vaker overschreden. Als de burger de staat niet meer kan vertrouwen, waar ga je dan naar toe?”,vroeg ze zich af. Is dat een capaciteitsprobleem? “Deels”, vindt Weski. “Er worden nu soms maatregelen genomen of wetten gemaakt voor iets dat geen probleem is. Neem bijvoorbeeld het feit dat sinds een paar jaar iedereen van veertien jaar en ouder een id bij zich moet hebben. Dat lost niets op. Iemand die kwaad in de zin heeft, heeft een valse id-kaart. Of dat je niet met je telefoon in de hand mag bellen in de auto. Rij maar eens op de snelweg, overal billboards, soms met niet alleen tekst, maar met een compleet filmpje. Nou, hou dan maar eens je aandacht op de weg. De overheid moet consequent zijn.”

Ook het strengere regime in gevangenissen waar advocaten mee te maken hebben, is Weski een doorn in het oog. “Als je ergens van beschuldigd wordt en je zit in een huis van bewaring, is een advocaat je laatste strohalm. Maar er wordt soms compleet afgeluisterd! Terwijl je juist mag hopen dat je veilig bent.”

Haar uiterlijk kon ook niet onbesproken blijven. “Je kunt een goed betoog houden als zak cement. Dan ben ik een beschilderde zak cement.” En dat zwart? “Je wordt aangetrokken tot bepaalde dingen. Ik tot zwart. Het is zoals het is.”

Aan het eind van het gesprek werd Weski gevraagd of ze denkt dat de daders van het neerschieten van vlucht MH17 ooit veroordeeld zullen worden. Weski heeft er met haar ervaring in het internationaal strafrecht een hard hoofd in. “Dat gaat over zoveel schijven, moet dat via de VN? Moet er een tribunaal komen? Wie werkt er mee en wie niet?” Toch houdt ze hoop: “Een verdachte kan altijd bij verstek veroordeeld worden.”

De muziek tussendoor was van Cor Vissers die een nummer van Rolling Stones en een nummer van The Scene zong. Aan het eind was er zoals altijd het actuele slotlied van Mix.

De foto’s zijn zoals altijd van de hand van Tien Mureau.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Fotoalbum

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Ad de Jong Cor Vissers De jachthaven van Drimmelen Gert de Kok Hille van der Kaa Inez Weski Marga van Praag Marja Klein Obbink Mix Mohammed Bouyaouzan Piet Simons