algemeen, seizoen 11, spraakvermaak, verslag

08/10/2017: Elfde seizoen Spraakvermaak uitstekend van start

09-10-2017

Spraakvermaak is het elfde seizoen op zondag 8 oktober uitstekend begonnen: inhoudelijk mooie gesprekken met Tineke Ceelen, Lyle Muns en Dries van Agt met daar tussendoor fraaie muziek, een vrolijke quiz en een humoristische column. Ruim 250 bezoekers wisten daarvoor de zaal van Ons Thuis in Terheijden te vinden.

Zoals inmiddels traditie is, opende burgemeester Gert de Kok van de gemeente Drimmelen het seizoen.

Daarna introduceerde presentator Dik van Beest de gastpresentator van deze middag: Ingrid Rompa. Deze sportieve vrijwilliger vroeg aandacht voor de kunstbiënnale in Oosterhout, waar ze ook bij betrokken is: ,,Een aanbeveling.”

Ze ontvingen als eerste Tineke Ceelen, directeur van de Stichting Vluchteling, net twee dagen daarvoor teruggekeerd uit Bangladesh, waar ze met eigen ogen de situatie van de Rohingya-vluchtelingen aanschouwde.

Meteen nam ze een misverstand weg: ,,Ik ben geen directeur van Vluchtelingenwerk. Dat wordt vaak door elkaar gehaald. Vluchtelingenwerk werkt voor mensen die uit het buitenland gevlucht zijn naar Nederland. Stichting Vluchteling werkt voor vluchtelingen die in hun eigen regio op de vlucht zijn. Dat kan zijn voor geweld, maar ook door natuurrampen. Zolang de mensen vluchteling zijn volgens de Geneefse Conventie, helpen wij ze.”
Ze toonde foto’s die ze in Bangladesh had gemaakt. Van kampen die gemaakt zijn van houten raamwerken met een zeil erover. ,,Er is niks en dat is meteen ook het grote gevaar. Zag je de foto van de onderkomens? Mensen doen hun behoefte tussen de tenten, want er is geen sanitair. Je kunt voedselpakketten uitdelen, maar de vraag is of mensen er iets aan hebben: ze hebben immers geen pan om in te koken en geen lepel om mee te eten”, beschreef ze de situatie. ,,En nu komt de ramp na de ramp, je kunt wachten op een cholera-uitbraak.”
Stichting Vluchteling werkt internationaal samen met diverse organisaties. Ze heeft dit jaar ongeveer 27 miljoen euro te besteden, waarvan een kwart komt van de overheid. ,,We willen niet dat dat meer wordt, want je weet nooit hoe een volgend kabinet het geld verdeelt. De rest komt van u”, zei ze tegen de zaal. ,,We zien de donaties als steun dat we goed bezig zijn.”
Een heel mooie, maar zware baan die haar soms slapeloze nachten bezorgt, noemde Ceelen haar werk. ,,Maar ik kan het volhouden omdat ik mensen die niet gehoord worden, toch een stem kan geven.”

Mirjam Schrauwen was dit keer de hort op gegaan naar het Koningsschieten in Terheijden, een traditie die teruggaat tot de zestiende eeuw. Oude gebruiken werden in beeld gebracht. Zo leerde de zaal dat de burgemeester altijd het eerste schot mag lossen en dat het jongste lid van het gilde met een ‘lilluk ding’ moet rondlopen. En dat de zilveren schildjes van de koning in vroeger tijden verkocht werden als er geld nodig was: bijvoorbeeld voor een feestavond. En vooral dat het bij het gilde heel gezellig is.

In Talent & Zo ontvingen Arjen van Drunen en Tim Simons Lyle Muns. Deze Limburgse Amsterdammer zat twee jaar geleden ook al eens bij het duo op het podium. Toen om te vertellen dat hij zijn studie en reizen bekostigde door zijn bijbaan als sekswerker. Inmiddels is hij afgestudeerd en werkt hij als communicatie-adviseur voor GroenLinks. En is hij besmet met het hiv-virus. ,,Ik heb wel getwijfeld of ik daarmee naar buiten moest komen, maar ja, ik ben nu eenmaal van het doorbreken van taboes en voor openheid. Daarom wil ik mijn verhaal vertellen.”

Muns kan toe met één medicijn per dag. Dat zorgt ervoor dat hij niet ziek wordt en ook anderen niet kan besmetten. ,,Toch merk ik dat mensen nog vaak denken over hiv en aids zoals vijftien, twintig jaar geleden. De farmaceutische industrie heeft intussen niet stilgezeten, maar het beeld dat mensen hebben over de ziekte is niet mee veranderd.”
Zijn advies: ,,Praat erover. Omdat hiv toch altijd geassocieerd wordt met seks is er een bepaalde schroom. Een schuldvraag ook. Maar die is eigenlijk helemaal niet belangrijk. Steun mensen met hiv, want ze hebben er zelf vaak al genoeg mee geworsteld.”

Daarna rukten twee brandweermannen uit: Philippe van Kessel van het team Terheijden en Wim Quirijns van het team Lage Zwaluwe.

Zij speelden de quiz. In het begin scoorden ze allebei vlot, maar halverwege stokte dat. Van Kessel zorgde ervoor dat de beker een mooi plaatsje krijgt in de Terheijdense kazerne, hij won met 3-2.

In haar column vertelde Fleur Vlaskamp, oorspronkelijk uit Wagenberg en nu student in Amsterdam, over haar quarterlife-crisis. Het zit haar niet mee, nu ze aan het afstuderen is.

Wat zelfonderzoek bracht haar tot de conclusie dat ze de vrouwelijke versie van Donald Trump is. Maar dan straks wel weer thuis, bij papa en mama in Wagenberg.

Als laatste schoof oud-minister-president Dries van Agt aan. Hij begon met nogmaals een applaus te vragen voor Tineke Ceelen. ,,Ik ken haar niet maar ik vind haar werk fantastisch.”
Uiteraard vertelde hij gloedvol over zijn inzet voor de Palestijnse zaak: ,,Er wordt de Palestijnen al zo veel jaar zo veel onrecht aangedaan. Het volk is verjaagd, hun land is ingepikt. Natuurlijk, de Joden zijn veel gruwelijkheden aangedaan in de Tweede Wereldoorlog, maar dat is geen reden om de Israëli’s nu hun gang te laten gaan.” Een oplossing heeft hij niet direct: ,,Nu met Trump lijkt me die verder weg dan ooit. Misschien dat de Amerikaanse oud-president Jimmy Carter hier iets kan betekenen. En Europa kan dat ook. Europa moet los van Amerika een eigen positie innemen. Alleen dwazen en idioten veranderen nooit van mening. Maar door te blijven lezen en te blijven leren, kun je jezelf corrigeren.”

Van Agt, toch CDA-coryfee, heeft zijn partij inmiddels officieel de rug toegekeerd. De opvattingen van die partij over de Palestijnse kwestie was daar slechts één reden voor. De andere redenen liggen in hoe de partij omgaat met het klimaat, met vluchtelingen en met Europa, zo vertelde hij. ,,We moeten echts iets doen om de planeet te redden. Niet voor mij, ik zal dat niet meer meemaken, maar hoe moeten mensen over vijf of zeven generaties leven?”
Ook werd hem gevraagd hoe hij naar de lange kabinetsformatie van nu kijkt. ,,Ach, in mijn tijd duurde het ook eens lang. Mij werd toen verweten dat ik niet formeerde, maar het startschot gaf bij de ronde van Boxmeer. Dat was één avond, nu hebben ze drie weken vakantie gehad. Ik kreeg trouwens toen een paar dagen later wel een telefoontje vanuit het paleis. Hare majesteit vroeg waarom ik naar Boxmeer was gegaan. Ik had er werkelijk geen antwoord op. Toen zei ik: ‘majesteit, dat kan ik niet uitleggen, het is het verschil tussen Rome en de reformatie!’”, wat hem een luid applaus en gelach uit de zaal opleverde.
Als laatste werd hem gevraagd of hij zelf nog fietst. ,, Een paar maanden geleden merkte ik dat ik toch wat onzekerder door de bochten ging. Dat ik vertelde ik mijn meisje. Toen zei ze heel resoluut: ‘fietsen is hierbij afgelopen’.”